door Luc Nuyts

James Morrisons debuutalbum “Undiscovered” werd in 2006 uitgebracht en werd een groot succes voor de toen 22-jarige beloftevolle Engelse singer-songwriter. Met zijn erg herkenbare schorre soulstem maakt hij een knappe combinatie van klassieke soul en pop en wist hij met de single “You Give Me Something” in de hoogste regionen van de Britse hitlijsten te geraken. Al snel volgt een tweede album “Songs For You, Truths For Me” dat volgens hetzelfde recept gemaakt is en met het nummer “Broken Strings”, een duet met Nelly Furtado, alweer een grote hit bevat. Op zijn derde album “The Awakening” probeert hij het imago van ‘blue-eyed soulboy’ die vooral love ballads schrijft en zingt van zicht af te gooien maar van een stevige verandering is geen sprake. Inmiddels wordt de markt ingenomen door muzikanten als Ed Sheeran, James Bay en Hozier waardoor James Morrison naar de achtergrond verdwijnt en met zijn vierde album “Higher Than Here” de bal helemaal mis slaagt door al te veel popelementen in zijn muziek te verweven.

Dit jaar verscheen zijn vijfde album “Stronger Than You Know”, een plaat die muzikaal gedeeltelijk teruggrijpt naar zijn vroeger werk en waarop hij de tegenslagen van de vorige jaren tracht te verwerken. De dood van zijn vader door alcoholisme, het verliezen van zijn platencontract en vooral de vroeggeboorte van zijn tweede dochtertje deden hem het leven op een andere manier te bekijken, een positievere kijk en de wetenschap dat een mens sterker is dan hij denkt en vele tegenslagen kan weerstaan. Met deze positieve vibe bracht James Morrison nog eens een bezoek aan België in La Madeleine hartje Brussel.

“Give Me Some Lovin’” (Spencer Davis Group) schalt er door de boxen wanneer de begeleidingsband het podium opkomt, dat het thema ‘love’ deze avond ‘in the picture’ staat mag duidelijk zijn. Een goed volgelopen zaal bewijst dat Morrison nog steeds heel wat fans heeft in Belgenland, die hem dan ook toejuichen wanneer hij van de trappen afkomt en zijn begeleidingsband vervoegt. De setlist van deze tour bestaat voornamelijk uit nummers van zijn debuutalbum en het nieuwe “Stronger Than You Know”. “Under The Influence” openingsnummer uit zijn debuutalbum mag de aftrap geven waarna het lekkere uptempo soulnummer “Nothing Ever Hurt Like You” volgt Hoewel zijn stem in het begin van het optreden niet altijd even soepel klonk drukt zijn stemtimbre wel een onbetwistbare stempel op zijn nummers. Dat de muziek van James Morrison heel wat love ballads bevat wisten we, helaas speelt hij er wel erg veel achter elkaar. “Undiscovered” blijft een sterk nummer, en alhoewel “I Won’t Let You Go” een hitsingle werd is het niet meer dan een melige sing a long love ballade. Nee geef dan maar het authentiekere “I Won’t Let You Go” waarbij het soulgevoel versterkt wordt door leuk orgel- en gitaarspel. Het jazzy “Cross The Line” uit het nieuwe album mag er ook best wezen in tegenstelling tot de onnodige Beatles cover “With A Little Help From My Friends” waarbij hij probeert Joe Cocker naar de kroon te steken met zijn oerschreeuw midden in het nummer, sorry James maar Joe wint met verve.

Door de vele ballades in de setlist zit er weinig tempo in het live gebeuren, hier en daar een meezingmoment voor de fans, die dat wel keurig deden en daarvoor dan ook de appreciatie van Morrison kregen, maar verder bleef James Morrison en zijn band binnen de safe zone. Het uptempo door de bas gedreven nummer “My Love Goes On”, op het album in duet met Joss Stone, brengt een beetje vaart in het gebeuren. Bij het daaropvolgende “Glorious” vraagt hij het publiek het nummer mee te zingen alsof het een ‘smash’ hit was, geen probleem voor de fans, James heeft zijn volgende hit te pakken. Obligate afsluiter werd natuurlijk “You Give Me Something” zijn bekendste nummer alhier en alweer vlot meegezongen.

De band heeft nog enkele bisnummers in petto waarbij “Call The Police” er wel erg uitspringt. James Morrison in rock modus, stevig nummer met een Morrison die er vol voor gaat, ruw en scherp een Morrison die we op die manier ook wel in zijn soulnummers willen horen. Een echte blazerssectie zou zijn muziek veel authentieker laten klinken en zijn toch wel unieke stem nog expressiever laten klinken, kwestie van even de verkoopcijfers te vergeten.
Voor de fans allicht een uniek optreden dat met zijn hit “Wonderful World” een passend sluitstuk krijgt, een positieve ingesteldheid in deze mooie grote wereld!

Luc Nuyts